αστέρια.

Με περικυκλώνεις με το βλέμμα σου.

ανατριχίλα.

Σαν να έχω χιλιάδες στόματα δίπλα από το αυτί μου. Σαν να έχω χιλιάδες φωνές μες το μυαλό μου. Σαν η σιωπή να φαντάζει υπέροχη. Σαν η σιωπή να είναι παράδεισος.

η ροή του νερού ή του μυαλού.

Γιατί πάντα αφήνω έναν γιγάντιο κορμό να φράζει το μυαλό μου? Αν πηδήξω από τη γυάλα, για να φύγω, λες να μην έχει νερό εκεί που θα πέσω?

βάλενταϊν.

Τα παιξε κι ο μπλόγκερ από τον πολύ έρωτα και αναγκάστηκα να ξαναφτιάξω το μπλογκ από την αρχή. Παντού ερωτευμένα ψαράκια και εγώ τα βλέπω να περνούν αγκαλιασμένα, ελεύθερα, μπροστά από τη γυάλα μου. Γιορτή των ερωτευμένων σου λέει μετά. Γι αυτό γέμισε ο βυθός κοχύλια.

αφήνω.

Τα πράγματα κινούνται σε διαφορετικές τροχές. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Όλα είναι παράλληλα. Μπορεί και να τέμνονται κάποια στιγμή. Μα τώρα είναι παράλληλα. Παράλληλοι κόσμοι. Κωδικοί. Ταμπέλες. Σήματα. Τίποτα δεν είναι όπως το θες. Και τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Γιατί είσαι κι εσύ κλεισμένος στη δική σου γυάλα. Κι εγώ εδώ από τη δική μου. Σε βλέπω από μακριά. Με παρεμβολές. Ανθρώπους που περνάνε ανάμεσα και δυο χοντρά γυάλινα τζάμια. Αδιαπέραστα. Τείχη που μεγαλώνουν. To ανακάλυψα?
Τι φρίκη κι αυτή??