ενυδρείο!

Ζω σ' ενυδρείου βυθό

σε βαθυπράσινο φως

σε βαθυπράσινο φως

Ζω σ' ενυδρείου βυθό

Τίποτα δεν μου ταιριάζει

Με όλα ανισορροπώ

Δίψα μου καίει το μυαλό μου

Βουλιάζω παρανοώ

Το μυστικό έχει χαθεί

Σ' ένα ενυδρείο βαθύ

Σ' ένα ενυδρείο βαθύ

Το μυστικό θα βρεθεί

Τίποτα δεν μου ταιριάζει...

Αταίριαστος στο ενυδρείο

Φίλε, είσαι μέσα κι εσύ

Έχουν σφραγίσει απ' έξω

Δε θα γλιτώσει η ψυχή

Κλείστε τις πόρτες, το στόμα

Κλείστε το φως στο βυθό

Γάζες λευκές με τυλίγουν

Πάει το βάσανο αυτό

Νύχτα ντυμένη στα μαύρα

μ' ένα βαθύ μυστικό

Γύρω μου υπόγειο χάος

μ' ένα ενυδρείο ουρλιαχτό

Δημήτρης Λάγιος

μα επιτέλους

ποιον κοροϊδεύω?

μήπως?

Είναι που βαρέθηκα να ακούω "σ αγαπώ". Όχι πως δεν χαίρομαι. Και ποιος δεν χαίρεται να ακούει "σ αγαπώ"? Μα είναι πολύ εύκολο για σένα να το λες, μα και να το νιώθεις για πολλούς. Ίσως είναι που χάνομαι στο βλέμα. Που δεν αντέχω πια τον εαυτό μου. Ίσως επειδή πλέω σε θάλασσες. Επειδή φυσάω τα πανιά στα καραβάκια. Που πλέουν και επιστρέφουν. Και σημαίνουν τον γυρισμό. Και καταστέφουν ότι απέμεινε. Και επιμένουν. Προδωμένα καραβάκια. Και φυσάω τα πανιά τους. Και ξεχνώ. Και επιστρέφω. Και δάκρυα με οδηγούν στον πάτο.

Επέστρεψα από τις διακοπές. Το καράβι είναι ακόμα εδώ. Παράξενο. Δεν τους είπα οτί δεν βολεύομαι??