αφήνω.

Τα πράγματα κινούνται σε διαφορετικές τροχές. Τίποτα δεν είναι ίδιο. Όλα είναι παράλληλα. Μπορεί και να τέμνονται κάποια στιγμή. Μα τώρα είναι παράλληλα. Παράλληλοι κόσμοι. Κωδικοί. Ταμπέλες. Σήματα. Τίποτα δεν είναι όπως το θες. Και τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Γιατί είσαι κι εσύ κλεισμένος στη δική σου γυάλα. Κι εγώ εδώ από τη δική μου. Σε βλέπω από μακριά. Με παρεμβολές. Ανθρώπους που περνάνε ανάμεσα και δυο χοντρά γυάλινα τζάμια. Αδιαπέραστα. Τείχη που μεγαλώνουν. To ανακάλυψα?
Τι φρίκη κι αυτή??